Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Μάρτιος, 2018

ΖΗΣΕ ΤΩΡΑ...

Εικόνα
Έχεις μεγαλώσει αρκετά για να σπαταλάς χρόνο και ψυχικά αποθέματα...  Οι πόρτες κλείνουν πλέον πιο εύκολα με τη λογική.... και το συναίσθημα το  σπαταλάς  αλόγιστα εκεί που ανθίζει η ειλικρίνεια και η καθαρότητα της ψυχής... Δεν έχεις χρόνο για ψεύτικους και πλαστικούς ανθρώπους... Δεν υπάρχουν πλέον ανοχές και αντοχές για ψυχικό πόνο... Η επιφάνεια πλέον δεν σε αγγίζει, αναζητάς με δίψα την ουσία των πραγμάτων και τα βαθιά συναισθήματα... Όσο μεγαλώνεις,  μεγαλώνουν και τα προβλήματά σου, αλλά πάντα υπάρχει  χρόνος  να σηκώσεις τα   μάτια και να χαθείς στο απέραντο γαλάζιο του ουρανού... να  κλείσεις τα μάτια και να   ακούσεις τη μουσική της βροχής...να μυρίσεις το  φρέσκο κουρεμένο γρασίδι από το πάρκο της γειτονιάς σου...να νιώσεις έστω για λίγα δευτερόλεπτα ξανά παιδί... Η ζωή είναι ένας καμβάς με χρώματα...πολλά χρώματα.... και όταν μαυρίζει ο πίνακας  σου, τότε  πρόσθεσε με επιμονή γενναίες δόσεις λευκού...σιγά- σιγά το μαύρο θα  αρχίζει να ξεθωριά

ΛΕΞΕΙΣ

Εικόνα
Λέξεις που μας γεμίζουν χρώματα...χρώματα φωτεινά, χρώματα σκοτεινά... Λέξεις που γίνονται εικόνες και σχηματίζουν αργά και σταθερά το παζλ του μέλλοντός μας... Λέξεις που όταν τις συλλαβίζουν οι άνθρωποι που αγαπάς, φωλιάζουν μέσα στην καρδιά σου... Λέξεις που άλλοτε γίνονται ουράνιο τόξο στα όνειρά μας και άλλοτε μαχαίρι και φράχτης στην καρδιά μας... Λέξεις που ομορφαίνουν τη ζωή μας και λάμπει το πρόσωπό μας από ευτυχία...  Λέξεις πους μας γεμίζουν αγάπη, δύναμη, ελπίδα και όρεξη για ζωή... Λέξεις μικρές, ύπουλες και δυνατές, που σκοτεινιάζουν κάθε μας ελπίδα και σβήνουν το χαμόγελό μας... Λέξεις που τα σημάδια που αφήνουν, μπορούν να λεκιάσουν την καρδιά μας σε χρόνους ανύποπτους... ...και τότε έρχονται οι δικές μας οι λέξεις... ...ψεύτικες λέξεις, για να σκεπάσουν την πίκρα και την απογοήτευση που νιώθουμε μέσα  μας... ...Λέξεις που δεν βγαίνουν στην επιφάνεια, για να μην πληγώσουν αυτούς που μας πλήγωσαν... Λέξεις που σ

ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ...

Εικόνα
Τόσο απλή λέξη...ειλικρίνεια.... ...κι όμως τόσο δύσκολη... ...γιατί οι άνθρωποι προτιμούν να φοράνε μάσκες, κρύβοντας το πρόσωπό τους... ...κρύβοντας τον καθρέφτη της ψυχής τους... ...έτσι, τους είναι πιο εύκολο να παίζουνε με τις λέξεις... ...να παραπλανούν το μυαλό και να παγιδεύουν τις ψυχές των άλλων... ...υπάρχει όμως πάντα κάτι που τους προδίδει...τα μάτια τους... ...γιατί τα μάτια είναι αυτά, που ρίχνουν τις μάσκες...  ...και τότε γίνονται ανάξιοι στα μάτια των άλλων... ...γιατί όταν είσαι ειλικρινής, είσαι αληθινός και κρύβεις έστω και βαθιά...αγάπη μέσα    σου...φιλότιμο... ...με την ειλικρίνεια, μπορεί να λερώνεις το εγώ σου...να πονάς και να τσαλακώνεσαι... ...αλλά τότε γίνεσαι άνθρωπος και επικοινωνείς αληθινά με την καρδιά... ...θέλει κότσια και ατσάλινη συνείδηση, για να είσαι ειλικρινής... ...γι΄αυτό και είναι λίγοι αυτοί που έχουν το χάρισμα της ειλικρίνειας... Πατρίκη Θεοπούλα

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝΕ...

Εικόνα
Άνθρωποι που έρχονται, φεύγουν και ξεχνούν Μεσ' το νου μου χάνονται, μόλις με γευτούν Στην  αλήτισσα ζωή, ψάχνουν να κρυφτούν Στο όνειρο που σβήσανε, πίσω δεν γυρνούν Χρώματα γεμίζουνε, όλη τη ζωή Κάθε δάκρυ και φιλί, είναι μια πνοή Όλους τους αγάπησα, σαν μικρό παιδί Την καρδιά παρέδωσα, μέσα στη σιωπή Άνθρωποι σαν τα πουλιά, πέταξαν ξανά Σώματα γυρεύανε, μήπως και σωθούν Τη ψυχή τους μάγεψαν, τ΄άγρια νερά  και ποτέ δεν γύρισαν, πίσω στα παλιά Θεοπούλα Πατρίκη